Przepisem art. 43e ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (dalej: p.e.) wprowadzony został nowy obowiązek informowania Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (URE) o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzonej działalności. Przedmiotowy obowiązek ciąży na przedsiębiorstwach energetycznych prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu paliw ciekłych, magazynowaniu lub przeładunku paliw ciekłych, przesyłaniu lub dystrybucji paliw ciekłych, obrocie paliwami ciekłymi, w tym obrocie nimi z zagranicą, a także na podmiotach przywożących paliwa ciekłe wpisanych we właściwym rejestrze.
W myśl art. 3 pkt 10d p.e. infrastruktura paliw ciekłych oznacza instalację wytwarzania, magazynowania i przeładunku paliw ciekłych, rurociąg przesyłowy lub dystrybucyjny paliw ciekłych, stację paliw ciekłych, a także środek transportu paliw ciekłych. Przewidziany w art. 43e ust. 1 p.e. obowiązek polega na składaniu Prezesowi URE informacji o rozpoczęciu, a także trwałym zaprzestaniu eksploatacji urządzeń stanowiących infrastrukturę paliw ciekłych oraz zmianach w tej infrastrukturze w terminie 7 dni od dnia rozpoczęcia lub trwałego zaprzestania eksploatacji infrastruktury. Powyższy obowiązek nie dotyczy sytuacji, gdy infrastruktura została wyłączona jedynie w celu jej serwisowania, modernizacji lub przebudowy. Informację tę należy złożyć na formularzu, którego wzór określa rozporządzenie Ministra Energii z dnia 16 maja 2017 r. w sprawie wzoru informacji o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzonej działalności.
Celem wprowadzonej regulacji jest utworzenie dostępnej dla Prezesa URE bazy infrastruktury paliw ciekłych. Przekazywane informacje wykorzystywane są do kontroli przeprowadzanych przez np. Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Krajową Administrację Skarbową, Agencję Rezerw Materiałowych, Urząd Dozoru Technicznego, Transportowy Dozór Techniczny, Inspekcję Handlową, Państwową Inspekcję Pracy, Policję, Prokuraturę, Inspekcję Ochrony Środowiska, Państwową Straż Pożarną, nadzór budowlany, administrację miar i Państwową Inspekcję Sanitarną. Należy bowiem pamiętać, iż co do zasady, nie można prowadzić działalności koncesjonowanej polegającej np. na obrocie paliwami ciekłymi za pomocą infrastruktury, która nie została zgłoszona do URE ani też w zakresie innych rodzajów paliw ciekłych, niż te, które wpisane są w dokumencie koncesji. Jeśli zatem planujemy poszerzyć działalność o nową infrastrukturę albo nowy rodzaj paliwa ciekłego lub chcemy zmienić dane dotyczące koncesjonariusza należy złożyć do właściwego oddziału terenowego URE wniosek, w którym trzeba opisać oraz udowodnić, iż podmiot spełnia wszystkie wymagane prawem warunki jak przy uzyskaniu koncesji.
Sankcje za niedopełnienie obowiązku informacyjnego względem Prezesa URE
Niedopełnienie obowiązku przekazywania Prezesowi URE informacji dotyczących rodzajów i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych zagrożone zostało administracyjnymi sankcjami pieniężnymi. W myśl art. 56 ust.1 pkt 48 p.e. karze pieniężnej podlega ten, kto nie przekazuje w terminie informacji, lub przekazuje nieprawdziwe informacje, o których mowa w art. 43e p.e.
W konsekwencji, karą pieniężną objęto już samo uchybienie terminowi przekazania informacji.
W praktyce oznacza to, iż podstawę do nałożenia kary stanowić będzie sytuacja, gdy przedsiębiorca przekaże co prawda Prezesowi URE informacje o których mowa w art. 43e ust. 1 p.e., lecz uczyni to z przekroczeniem siedmiodniowego terminu wynikającego z przywołanego przepisu. Kara pieniężna wynosi 10.000,00 zł oddzielnie dla każdego rodzaju i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych (art. 56 ust. 2h pkt 8 w zw. z art. 56 ust. 1 pkt 48 p.e.). Zatem podlega ona kumulacji (zwielokrotnieniu), jeśli ten sam przedsiębiorca nie dopełni obowiązku zgłoszenia kilku elementów wykorzystywanej infrastruktury paliw ciekłych. Karę wymierza Prezes URE. Niezależnie od powyższej kary, Prezes URE może dodatkowo ukarać kierownika przedsiębiorstwa energetycznego. Kara dla kierownika nie może przekroczyć 300% jego miesięcznego wynagrodzenia.
